Op trip! & meer

Nu ik al weer een week terug ben, wordt het maar weer eens tijd voor een verslag van de trip naar de binnenlanden van Suriname!

Na een erg gezellig en lekker etentje waarbij er weer eens gewoon broccoli en bloemkool op m’n bord lag, een dag waarop ik per ongeluk steeds weer rechts reed en nog 2 dagen stage was het vrijdag dan zover: TRIP! Rond half 9 staan er 3 jeeps voor de deur. Dat was nog best uitslapen in vergelijking met stage! Tassen het dak op en gaan! Eerst nog normale asfaltwegen.. maar dan stoppen die en komen daar de rode zandwegen (bauxiet) tevoorschijn! En die waren ook niet zo ‘glad’ meer, wat een kuilen en hobbels. Ik heb nooit last van wagenziekte, maar dat zou me hier nog wel eens kunnen gebeuren! Achter ons veel ‘rookwolken’. Ik had het niet zo door, maar eenmaal aangekomen bleek dat ook ik helemaal onder het stof zat en ook mijn kleren.. ik zag helemaal rood/bruin.. deed me denken aan Holi Phagwa of na een dag werken op het land! Onderweg komen we op de weg nog een eenzame schildpad tegen. Verder is het bos, bos en nog eens bos. De trip is echt super goed verzorgd, onderweg 3 keer een stop, eerst broodjes, daarna warm eten en later nog hartige broodjes. We hebben kok Jennifer mee en verder het weekend ook genoeg te eten, drinken, snacken, etc. Dat was weer afkicken afgelopen week! We zaten met z’n 4en in de jeep, plus 2 mannen van de tourleiding. Lekker hard de muziek aan en crossen (we rijden een stuk op voor). Sommige stukken weg zijn erg modderig door de regen, lachen! Ik vind de reis al een ervaring! Degene die niet rijdt heeft een geweer bij zich, hij wil ook proberen een konijn te schieten voor het eten.. maar dat is hem niet gelukt. Vond ik nou niet zo erg, want dan moest dat beest bij ons in de auto liggen.. al vind ik wel dat ik hier alles moet proberen, dus ook alles eten.

En dan opeens, vanuit het niets, na 9 uur rijden, is daar het dorp Apoera. Ik had het heel anders verwacht, maar het ziet eruit alsof het dicht bij de bewoonde wereld is en het was een stuk groter dan ik had gedacht. We overnachten in een hut aan het water, dus snel nog even de stijger op om mooie foto’s te maken en te genieten van de zonsondergang! We mogen niet zonder zaklamp lopen, want dan kun je slangen etc. niet zien. Daarna is het tijd om onze hangmatten op te hangen, gezellig te zitten en ondertussen gaat er steeds iemand douchen. Tsja, ik ben dan iemand die iedereen wel voor laat.. en dan zijn er nog een paar voor me.. en is het water op! Een ton met water wordt in de douche gezet en we kunnen het water eruit scheppen. Maar geduld wordt beloond, want precies als alleen ik nog moet douchen stroomt de kraan weer! En dan is het tijd om te eten.. tijd voor de befaamde saoto soep (Stella!!) waar ik al veel over heb gehoord. Je pakt een kommetje, doet er koude kip, sla/kool en iets van gedroogde aardappelrasp in. Daarna kan je er nog wat pittigs in doen (daar had ik wel wat minder van kunnen nemen) en dan een soort van bouillon. Er lag ook nog iets op de bodem van de pan, maar wat dat was weet ik niet.. maar alles bij elkaar was het in ieder geval wel lekker!

Toen gingen we ‘uit’ (we aten ook pas om een uur of 10). Met z’n allen (en dat waren er veel!) in de rode jeep. Die heeft een bak waar ik met anderen in zat. Met z’n 16’en was dat lekker gezellig proppen! Komen we daar bij het plaatselijke kroegje, of hoe je het ook wilt noemen, maar geen kip of iets te bekennen. Maar als wij aan komen lopen gaat daar opeens een luik open, de muziek en discolichten aan;). Ook al was het niet druk, met deze groep is het al gauw gezellig! Daarna mijn eerste nachtje in de hangmat, wel even wennen maar zeker chill!

Zaterdag!

Genieten van een lekker ontbijtje.. zo even 5 broodjes naar binnen gewerkt. Rond 11 uur vertrekken we met 2 jeeps naar een treinstation. Dit is gebouwd (28 jaar geleden geloof ik), maar nooit in gebruik genomen. Er ligt ook 80 km spoor voor het vervoer van iets uit de bergen naar de haven van Apoera. Maar dat spoor is ook amper zichtbaar, omdat er van alles overheen gegroeid is. Alles is gewoon achter gelaten. En toen dacht ik: waarom is iedereen daar naar een pak drinken aan het kijken? Nou, daar bleek dus een vogelspin op te zitten!

Daarna lopend over een paadje richting een indianenstam. We zagen wat huisjes en kwamen aan bij een kraampje waar je zelfgemaakte sieraden kon kopen. Ik dacht: is dit het? Zijn dit de indianen? Ik had namelijk gehoord dat ze nogal schaars gekleed zouden zijn, maar het viel me natuurlijk gelijk op dat dit niet het geval was.. bleek het Apoera zelf nog te zijn. Wel even wat leuke dingetjes aangeschaft. Daarna liepen we door, en daar waren ze dan hoor. Ik had het wel iets anders verwacht, misschien toch wat teveel aan mijn indianenbeeld van een vuurtje, totempaal en oehoehoehoe roepende mensen met verfstrepen en een tooi gedacht. En meer in het bos, waar het donker zou zijn. Van deze mensen had ik een zelfgemaakte sambal gekocht en verder een beetje gepraat. Na dit dorpje zijn we nog langs een man gereden met slangen en een schildpad, maar dit was op zich niet veel aan want die slangen waren nou niet bepaald groot. Eenmaal thuis was het tijd voor Roti van Jennifer!

Van de rest van de dag heb ik niet zo veel meer mee gekregen.. ik ben flink beroerd geworden en heb heel wat sprintjes naar de wc moeten trekken (zal jullie de rest besparen!). Gelukkig heb ik toffe huisgenootjes die me, zelf ’s nachts, goed hebben geholpen:). En ook de leiding was super! Wat is het toch leuk om zoveel nieuwe mensen te leren kennen. Zondag ging het al weer een stuk beter, maar de hele week bleef het een beetje sukkelen.

Zondag werden we verrast met pannenkoeken als ontbijt, lekker!! Hangmatjes losmaken, inpakken, de tassen het dak weer op en op naar de Blanche-Marie watervallen. Aangezien het zaterdag zoveel had geregend, was het echt een grote glibberige boel! Maar dat is juist gaaf natuurlijk. Eerst een paar uur over de rode zandweg. Onderweg nog gestopt op een grote, hoge brug. Hier mocht ik met het geweer dat we mee hadden voor de dieren, schieten. Eerst even een proef schot zonder patroon, daarna een dikke knal. Je krijgt me daar toch een klap van, je mocht ook absoluut niet schieten voordat je stevig stond. Sommige hadden er een blauwe plek van, want dat geweer geeft enorme terugkracht. En toen was daar de afslag.. de afslag naar de weg die écht door de jungle ging. Wat een gave ervaring! Kei leuk! Onderweg stoppen om het een en ander door midden te zagen zodat we er langs kunnen. Overal modder, kuilen, plassen, blauwe vlinders en we rijden omhoog en omlaag.. als je de jeep vergelijkt met hoe we die afslag ingingen en hoe die eruit zag toen we bij de watervallen waren aangekomen, dan zaten er behoorlijk wat meer bladeren, takken, beestjes, etc. op en in de jeep!

Onderweg was daar ook een brug, een brug van houten balken en platen.. kijk, angst voor al die beesten, insecten en weet ik het heb ik op zich niet zo, en ik wil hier alles doen, alle kansen pakken en alles eten.. dat moet ik gewoon doen en dan krijg ik in ieder geval geen spijt. Maar hoogtevrees, dat heb ik wel. We moesten uit de jeep omdat het best gevaarlijk was om ons er in te laten zitten, mocht er wel wat gebeuren als die over de brug zou rijden. Eerst ging iedereen te voet over de brug. En dat lopen was toch best spannend! Zeker dat ik niet voorop zou gaan, nee liever een jongen voor me. Het ging niet snel, maar de overkant was gehaald. Daarna volgden de jeeps. Daarvoor moesten er ook heel wat planken verlegd worden. De jeeps zag je half in de brug zag zakken en met luid applaus werden ze onthaald toen ze allemaal veilig aan de overkant waren. Toen weer verder door de jungle tot we bij Blanche-Marie aankwamen.

Snel omkleden en door het bos richting de watervallen. Onderweg zien we slingeraapjes. En daar waren de watervallen dan, wauw! De enige die ik ooit heb gezien, is geloof ik een kunstmatige ergens bij de Veluwe. Dan is dit toch wel andere koek! Na heel wat fotootjes geschoten te hebben, mochten we niet zomaar het water in. In het water waren namelijk sidderalen die schokken zouden geven. Een zagen we er liggen. Terwijl iedereen minutenlang met zijn of haar camera naar die aal zat te kijken, wachtte Rudi (van de tourleiding) tot het beest lucht kwam happen. En daar was de knal.. dag vis. Daarna nog wat knallen om andere vissen evt. weg te jagen en dan lekker het water in! Na een tijd waren de meesten wel klaar met zwemmen en was ik nog in het water met een paar van de leiding en een huisgenootje. Ik was bang dat nu we zo lang in het water zaten, dat die sidderalen weer terug zouden kunnen komen. Maar dat was echt niet mogelijk. Nou ik heb het geweten, ik vertrouwde het niet en ging het water uit en vlak daarna kreeg een man van de leiding een kleine schok.

Eenmaal terug is het tijd om de hangmatten op te hangen en gaan we lekker eten. Ik maakte kennis met ‘pom’. Dat is iets met kip en aardappel. Ik vond het niet echt lekker, maargoed, alles proberen! ’s Avonds lekker gezellig zitten met z’n allen, zingen, haas eten, goeie gesprekken voeren, kortom: gezelligheid! Scout Stéphanie uit het huis zorgt voor een kampvuurtje.

Maandag was het tijd voor de terugweg. Ik lag nog veel te lekker maar moest helaas m’n hangmatje uit. Probeerde me nog een keer om te draaien, maar de leiding had besloten om de hangmatjes gewoon los te maken. Dus snel eruit, voor ik op de grond zou belanden. Eerst nog een keer naar de watervallen en een apart deel van de watervallen om daar even lekker haren te wassen, etc. Je kon daar zitten in de stroming en dat was dan net een massage, lekker! Dan is het echt tijd om naar huis te gaan. Terug zat ik in de bak van de rode jeep, je moest je goed vasthouden en uitkijken voor takken, bladeren.. en brulapen! Toen we stil stonden hoorden we opeens een heel hard, apart geluid. Dit waren dus brulapen die steeds dichterbij leken te komen. Een heel apart geluid dat ik jammer genoeg niet heb kunnen filmen omdat na het maken van 900 foto’s afgelopen weekend de batterij van de camera wel zo’n beetje leeg was. We namen ook nog een gestrand busje mee. En ook was daar die fijne brug weer, die terug gelukkig een stuk korter leek. Na de brug ben ik gewoon weer gezellig in mijn ‘eigen’ jeep gaan zitten. Onderweg moesten we stoppen omdat er het hele weekend al een mankement was bij de andere jeep. Omdat ik nu toch wel graag naar huis wilde omdat ik wist dat ik er weer vroeg uit moest, duurde dit echt lang. Maar het rijden was ook zeker wel weer leuk en gezellig hoor! Toen we al weer wat uurtjes onderweg waren en flink hard reden (we hadden sowieso de hele tijd een flinke voorsprong op de andere 2 jeeps), was daar opeens en onverwacht een best wel diepe kuil. We maakten echt een flinke klap die veel geluid maakte. Maar we reden verder. Toch vond ik het raar. Bij mijn raam hing wat en dat hing er geloof ik daarvoor nog niet. Ik kwam erachter dat dit bij het bagagerek moest horen. Daarom durfde ik ook niet mijn hoofd uit te steken omdat ik bang was dat er of een rek op me af zou komen, of een aantal tassen. Ik twijfelde eerst of het nou zo hoorde of niet en meldde het toch maar. Wij stoppen en toen kwamen we erachter dat het hele bagagerek door de hobbel en bijbehorende klap was losgeschoten. Dat werd wachten op de rest en alle bagage overbrengen naar het dak van de andere jeep. Het was inmiddels al pikkedonker en laat. Een super mooie sterrenhemel! Daarna val ik in slaap en als ik wakker word is het tijd voor de laatste etappe, gewoon asfalt, lijkt zelfs korter dan normaal.

Een mooi weekendje waarin ik genoeg heb beleefd! Alsof ik dagen van huis ben geweest.. (en dat is aan het verslag ook wel te zien geloof ik.. ). Wat hou ik van avontuur! Jammer dat het internet hier zo traag is, anders had ik zeker 1 van de vele filmpjes op facebook geplaatst. Voor foto’s moet je op de volgende link klikken:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.317993384915132.69417.100001134182319&type=3

Door de autopech en extra modderige wegen waren we een stuk later (5 uur) thuis dan verwacht. Afscheid nemen en de tassen maar op de grond gezet en even gelaten voor wat ze zijn, en lekker m’n bed in gedoken. Na 3,5 slapen ging het wekkertje voor stage inclusief stagebezoek weer.. maar het moe zijn komt bij mij altijd later dus ik sprong om 6 uur m’n bed gewoon weer uit. Maar wat een fijn bezoek! De les die ik had voorbereid heb ik amper gegeven, want de kinderen moesten naar zwemmen en de bus was er opeens een stuk eerder.. maar daarna een heel gesprek gevoerd wat erg fijn was. Weer genoeg nieuwe ideeën waar ik mee aan de slag kan! Want ik was best een beetje vastgelopen. En dat ze vonden dat ik lef heb en stoer ben dat ik dit doe was ook wel eens fijn om te horen!

Gister dan ook begonnen met ‘het kind van de dag’. Ik heb ooit voor Noortje en Hannah vanuit de Efteling een of ander tasje meegenomen, ik denk van de fata morgana. Een klein tasje met een olifant er op, allemaal glitters en pailletjes.. hier had ik alle namen van de kinderen in gedaan (deze hadden ze vorige week al op een papiertje moeten schrijven). Vandaag hing die in de klas toen ze binnen kwamen, er zijn namelijk 2 draden door de klas gespannen. De hele ochtend vroegen ze zich al af wat daar hing. Vlak voor het einde van de dag mochten een paar kinderen het er af halen en kijken wat er in zat. Ik vertelde dat dit tasje uit een heel ver land kwam en maakte er een mooi verhaal van. Het was een magisch tasje. Elke dag is er een ander kind het kind van de dag. Voor elk kind maak ik thuis een blad, naam er groot op, wat leuks erbij tekenen, een paar stickers.. die komt dan in de klas te hangen en alle kinderen mogen er iets aardigs op schrijven of wat kleins tekenen. Ook mag het kind leuke taken doen. Wat een spanning toen de eerste naam uit het zakje werd gehaald..

Stage wordt steeds leuker en wat kan ik toch van die kinderen genieten!! Ik wil jullie er eigenlijk nog wel meer over vertellen, maar dat wordt erg lang zo, komt een ander verslag wel weer! Ik probeer deze weken echt een band met ze op te bouwen. Ik weet niet hoe de thuissituatie van de kinderen is en op school is het ook zeker niet makkelijk, maar ik wil ze echt een veilig gevoel geven. Ik ga dan ook heel anders met ze om dan mijn mentor en ik word steeds omhelst. Mijn kleding was trouwens weer niet goed, we moeten nu een lange spijkerbroek aan, lekker warm hoor!

De afgelopen week ging het verder wat minder. Een dipje, nog steeds niet fit en ook veel vermoeidheid. En dan gaan er ook nog 2 lieve Belgische huisgenootjes naar huis! Toen besefte ik me dat de tijd voorbij vliegt en dat ik me zeker rot zal voelen als ik weer naar huis moet. Hoe leeg dat zal zijn, wat zal ik iedereen gaan missen. Daar moet ik natuurlijk nog helemaal niet mee bezig zijn, hallo! En het hoort er allemaal bij, je komt jezelf hier wel tegen, leert niet alleen op stage! Dus ik moet echt weer genieten, ik wil niet na afloop dit als een roes hebben beleefd! En inmiddels is het genieten weer helemaal terug hoor! Wat een gezelligheid ook hier met z’n allen in huis.

En ook gewoon leuke dingen meegemaakt. Een etentje van die Belgjes die terug gaan, een huisgenootje dat jarig is.. en gister met alle pabo’ers van Interactum en de 2 begeleiders die ons kwamen bezoeken. Zaterdag was het tijd voor een grote surpriseparty voor onze huisgenoot Gedo die 23 was geworden. Met alle meiden in huis het hele huis opgeruimd en versierd met van alles en nog wat. Lekkere salades gemaakt. De mannen zijn ondertussen van alles uit de oceaan aan het hengelen. En dan komen ze terug.. confetti en camera’s klaar! Wat een prachtkop! We hebben iemand ingehuurd die cocktails komt maken, de barbecue gaat aan, gezelligheid! En om 11 uur komt de partybus aanrijden. Ik ben een van de weinige die dit fenomeen nog niet heeft meegemaakt. Het is een open bus met nog maar een paar stoelen, die dan ook niet echt worden gebruikt, want je gaat natuurlijk lekker staan. Muziek aan, drankjes mee en rijden maar! En dan gaat de tijd snel hoor, wat is een uurtje dan kort. Daarna uit, mooi dagje!

De komende weekenden ook even geen trips, want het kost natuurlijk ook een hoop en met alle feestjes, etentjes en andere dingen gaat het best hard! Sowieso even bikkelen voor school en bovendien stapt over een week mijn moeder het vliegtuig in om naar Suriname te komen en zullen we samen een rondreis gaan maken! Het is dan paasvakantie, dus dat komt erg goed uit! Maar eerst moet ik nog even wat meer in de zon, want anders lacht ze me keihard uit als ze me zo ziet. En dan laat ik jullie natuurlijk wel weer weten hoe dat was..

Liefs Sara